Laat ik bij het begin beginnen: de zwangerschap. What a hell of a ride. Ik had last van Hyperemesis Gravidarum (HG), in de volksmond ook wel extreme zwangerschapsmisselijkheid genoemd. Waar ik bij onze twee andere dochters de zwangerschappen met twee vingers in mijn neus uitspeelde, voelde ik nu al vrij in het begin dat het deze keer toch wel echt anders was. Struisvogelpolitiek is mij niet onbekend, dus hup, kop in het zand en bikkelen. Hier zal ik later nog wel een eigen blog aan wijden, maar hou het nu graag gezellig 😉
Bij onze oudste dochter heb ik prachtige zwangerschapsfoto’s laten maken door Marissa Fotografie. Ondanks dat ik geen type ben dat het zwanger zijn en de groeiende buik volledig kan omarmen, blijft het zien van deze foto’s zo onwerkelijk en dierbaar. Én natuurlijk ben ik ontzettend blij met het beeldmateriaal voor in het invulboek. Hoe dan ook voelde ik tijdens mijn tweede zwangerschap niet de behoefte om mijn buik vast te laten leggen op een foto of in welke vorm dan ook. Ik heb, denk ik, welgeteld 4 foto’s waar ik (niet charmant) zwanger op sta, en dat is vooral achteraf toch best jammer. Ook omdat er in het opgroeiboek bij het hoofdstuk “Zwanger” nu weinig te zien valt. Ik had er geen zin in, geen tijd voor, tropenjaren met al een dame van 1 jaar die rondliep. Honderden excuses en uiteindelijk mega balen! Daarom besloot ik het dit keer anders te doen.
Ook deze zwangerschap waren er excuses. Iets meer legitiem: HG, dus ik zag eruit als – en voelde mij – een vaatdoek. Alle energie ging op aan mijn misselijkheid, het overgeven, mijn kinderen, mijn man en het werk (en niet altijd in die volgorde; ook dit was een leerproces). Als er dan al een restantje energie over was, wilde ik die liever aan andere dingen besteden dan mezelf in de maquillage zetten en faken voor een camera alsof het allemaal Hosanna en Gloria was.
Toen ik de twijfel over het vastleggen van mijn zwangerschap deelde bij Minne & Mine, kwamen er heel veel lieve reacties binnen. Veel vrouwen benadrukten dat, helemaal als het de laatste zwangerschap is, het zo waardevol is om je zwangere buik vast te laten leggen. Er volgden veel tips: buikfotografie, zwangerschapsfotoshoot met het gezin, gipsafdruk van je zwangere buik, zwangerschapsbeeldje door middel van een 3D-scan, een buikschildering of een zwangerschapsdagboek. Voor dat laatste gebruik ik natuurlijk ons Minne & Mine opgroeiboek voor 0 tot 4 jaar 😉 Het mooie aan ons invulboek is dat je hier ook ruimte hebt om je zwangerschap in vast te leggen.
Het zwangerschapsbeeldje bleef wel in mijn hoofd zitten… Vroeger heb ik van mijn ouders een bronzen beeld gehad van mijn hoofd, en toen ik die weer tegenkwam, besloot ik dit als een teken te zien om toch voor een 3D-scan te gaan, met hopelijk als resultaat een prachtig zwangerschapsbeeld van mijn zwangere buik. Een tastbare herinnering (wel héél tastbaar), tijdloos, waardevol én ik hoefde er niet met mijn hoofd op. Jep, wel in mijn Eva-kostuum, en toch kon ik niet bedenken wat ik erger zou vinden: mijn getekende gezicht op een foto of dat ongemakkelijke blote lichaam in een scan. Heel lang heb ik nagedacht, maar de aanhouder wint. Ik heb een zwangerschapsbeeldje laten maken bij Buikbeeld!
De tijd begon enigszins te dringen… Vooral mentaal (want helemaal klaar mee), maar natuurlijk ook praktisch. Want wanneer laat je nu een zwangerschapsbeeldje maken? Meestal wordt er geadviseerd tussen de 32 en 36 weken. Later kan natuurlijk wel, maar de kans dat je kindje in de tussentijd wordt geboren, is natuurlijk steeds groter. Ik was 35 weken zwanger en besloot om die reden iets dichtbij huis te zoeken. Met mijn zwangerschapsmisselijkheid (HG) kan ik ook niet ver autorijden, helaas… Na wat speurwerk kwam ik uit bij Buikbeeld: een familiebedrijf gerund door Steffie en haar man Maarten. Buikbeeld heeft vijf locaties verspreid over Nederland en België, waarvan eentje in Den Bosch, dus dat was perfect!
Met gezonde zenuwen vertrokken mijn moeder en ik richting Den Bosch. Normaliter zou ik onder het genot van een wijntje mezelf moed indrinken, maar nu moest ik het doen met een flesje Spa blauw. Bij aankomst vielen de meeste zenuwen meteen van mij af door het hartelijke ontvangst van Maarten. De studio is huiselijk aangekleed en er hangt een fijne, ontspannen sfeer. Je voelt dat er met liefde en passie wordt gewerkt aan “het perfecte resultaat.” Wat mij direct opvalt, zijn niet alleen de prachtige beeldjes die er staan, maar je kunt ook kiezen voor een zwangerschapssieraad. Al heb ik mijn keuze al gemaakt: het wordt een zwangerschapsbeeldje.
Steffie neemt het stokje van Maarten over (want ook daar was het avondspits en moesten hun kindjes eten en naar bed) en we raken direct aan de praat. Het voelt bijna meer als een gezellig onderonsje, totdat het moment daar was: tijd om uit de kleren te gaan! Dit vond ik uiteindelijk minder heftig dan verwacht, want ik voelde mij helemaal op mijn gemak. En daarbij probeer ik het maar te relativeren: ik ga al sinds mijn 3e naar de sauna, heb de nodige gynaecologische onderzoeken gehad, (bijna) 3 keer bevallen, en zij zien niet anders. Zelfs in mijn blote billen raakte ik bijna niet uitgepraat. We hebben samen gekeken welke houding mooi zou zijn, maar eigenlijk voelde één houding direct goed, dus daar hebben wij het bij gelaten en begonnen met het scannen. Dit duurt ongeveer 30 seconden, dus dat viel reuze mee. Ik vond het stil blijven staan voor de scanner lastiger dan het feit dat ik bloot was. Je staat op een soort draaiend plateau en Steffie beweegt om je heen met de scanner. Daarna kun je je direct aankleden en is het “ergste” dus zo voorbij.
Steffie vertelt ons over alle mogelijkheden en materialen die er zijn bij Buikbeeld (en geloof mij, dat zijn er veel)! Zo kun je bijvoorbeeld gaan voor gegoten brons, een metalen coating, veel verschillende kleuren lak of woodfill (soort hout). Aan de verschillende afwerkingen zitten natuurlijk ook verschillende prijskaartjes, maar geloof mij: voor elke smaak en elk budget is er een fantastisch zwangerschapsbeeldje te realiseren bij Buikbeeld. Gelukkig zijn er veel voorbeelden fysiek aanwezig, dit maakt het kiezen van het materiaal en de houding wat makkelijker, want tja… ook ik heb last van keuzestress. Gelukkig mocht ik er nog een nachtje over slapen en verlaat ik met een enthousiast gevoel de studio.
De volgende dag ontving ik de bewerkte 3D scan per mail. Wat gaaf om te zien! Echt bizar om je lichaam op die manier te kunnen bewonderen, want uiteindelijk is dat het. Ook ik zie 1000 imperfecties, een rare houding, plopnavel, een lichaam dat bijna vreemd en onbekend voelt. Maar toch is het mijn lichaam, met mijn dochter erin. Nog voor eventjes… Je mag je wensen op basis van deze 3D-scan nog doorgeven aan Buikbeeld, zodat zij het een en ander nog specifieker kunnen bewerken. Ik heb zelf twee kleine opmerkingen, maar voel mij bijna bezwaard om het door te geven. Mijn lichaam is immers gewoon zoals het is.
De exacte keuzes die ik heb gemaakt, houd ik nog even geheim. Uiteraard zal ik het resultaat met jullie delen zodra het klaar is. Ik kan niet wachten!
Wil je beeldmateriaal van deze dag zien? Bekijk de post op onze Instagram!
